Haaayy ewan :|

"sana bata na lang ulit ako, para kapag umalis yung taong mahalaga sakin may yayakap sakin agad at magpapagaan ng loob ko habang tinitignan ang paglayo niya sakin at pagpagod na kong umiyak, makakalimutan kong wala na siya"

sa sobrang gulo ng isip ko ngayon, hindi ko na alam kung ano pang dapat isipin..
ok lang sana kung kaya kong ipagsigawan sa mundo kung ano yung nararamdaman ko kaya lang hindi pwede at ayokong gawin!!


madalas nakatingin ako sa kawalan at walng iniisip, pwede ba yun?? oo pwede yun, ganun  nga ko..
grabe!! parang baliw na nga ako eh.
madaming paraan para maging masaya pero kapag  naiisip ko sila--siya.
nasasaktan pa din ako :(


sabi ko sa mga taong laging umiiyak sakin: "palayain mo na! oo nga napapasaya ka nyan pero kapag mas madalas na nasasaktan at umiiyak ka, tama na! madami pang nagmamahal sayo"
pero nung naranasan ko toh, ang hrap pala talagang mag LET GO!


kapg nakikita ko siya at naaalala kung gaano ko siya pinapahalagahan  wala akong ibang magawa kundi malungkot o madalas ay umiyak!
haayy, sana ganun lang kadaling kalimutan ang taong nagturo sayo ng maraming bagay :|


kaya ko toh!!
ay mali!!
KAKAYANIN KO ITO!

sawa na akong msaktan at umasa sa mga bagay na alam ko naman na kahit kailan hindi ako pinahalagahan!

Buffering...

Kahapon nagsulat ako!!

tapos sinend ko sa taong nakakaalam ng blogsite ko..

kaya lang nung tinanong ko sya hndi daw niya natanggap!!

YARI!!!

kanino ko nabigay yun! tss..

its really confidential iilang tao lang nakakaalam ng site ko na ito.

whew.

anyway.

wat happened dis day??

pagpasok ko sabi ko medyo tatahimik na ko pero tulad ng dati hndi ko magawa.

English exam..

ayun mahirap medyo kc yung iba hndi ko inakala na kasama sa exam kaya tatlo ata yung blank ko dun.

masaya din kc kahit papaano kc mataas taas yung grade ko sa prelim haha ;P

nung gen psych naman ok lang din..

hrap lang i defend nung TRUE or FALSE na yun haha pero keri pa rin naman haha..

nung earth science na!

grabe!! super nakaka guilty.

alam mo yung feeling na aagawin mo yung kaligayahan ng tao??

hndi naman ganun yung gusto namin eh.

este hndi ganun yung inaakala naming respond.

we just want to see the breakdown of our grades.

sakin ok lang kc mataas naman ako pero its unfair naman kc sa iba eh

kaya lang mukhang makakasakit kami. haayyy

tapos na eh nagawa na namin wala na kaming ibang magagawa kundi ma guilty. tss..

after nun alam mo yung feeling na iniiwasan mo na sila pero nakikita mo pa din sila?

bahala na nga.

gustong gusto ko silang kausapain pero wala eh..

the damage has been done!

ako may kasalanan kaya ayun wala akong magagawa kundi panindigan yung naisip ko..

ouch!! ang sakit pa din.

nung math naman ayun madali lang yung exam.

ewam ko lang kung tama yung answers ko hahaha :P

tapos after nun ksama ko si pat sa waiting area.

may nakita lang ako na nakakainis!!

bukod sa may kausap na iba si crush! whew.

pero nagkausap naman kami ni crush eh kaya ok na.

yun nga lang dahil sa friends uli nya iniwan nya ko!!

haaayyy..

TAO talaga oh!!

anyway.

madaming dahilan para maging malungkot pero tandaan natin na madami ding dahilan para maging masaya!!

Learn to forgive.

mahirap yung may iniiwasan kang tao.

ang AWKWARD kaya nun..

iwas bitter lang din haha..

pwede namang magkamali dba???

STOP!!!

Its been a month when I last wrote in this BLOG.
After the hurt I encounter I realized that it all comes back.
Hndi pa din ako nakaka move-on.
Bitter pa din ako sa mga bagay at tao na nagpapaalala sakin kung gaano kasakit ang bawat pagkakamali at bawal disappointment.

Mayrong dalawang tao sobrang napalapit sakin.
pero eto na naman ako---takot na naman..
wala sa bandang huli ako din ang nasaktan..
yung feeling na takot kang masaktan pero hndi mo napapansin na sa sobrang takot mo yung mga ginagawa mo ang nagiging dahilan ng paglayo nila.

I NEED A BREAK!
yung tipong ako lang talaga..
pero alam ko hndi ko kaya!!!
madami nang nagsabi nito sakin pero bakit hndi ko magawa??


ako ang common ground dito dba??
kasalanan ko lahat.
masama kasi ako!
hndi ko iniisip kung makakasakit ako o hndi.
naiisip ko na lang siya kapag nakasakit na ako.

yung inakala kong magiging tama or should I say naisip ko na tama ay mali pala!
grabe!!! sobrang sakit.
pinipilit kong maging masaya pero bakit ganun??
everytime na nakikita ko kung ano yung binalewala ko sobrang sakit!!

siguro ganun na talaga ako!!
pero..


WAIT!!!!

nagbago na ko dba??
hndi na ako toh!!
hndi na dapat ako ganito..

tama sila!
SORRY is just a word!
wala nang mababago yun!
nakasakit ka na eh? kapag ba sinabi mo na patawad mawawala ang sakit at mababago lahat ang nangyari?/
hndi naman dba?/
at sinasabi lang yun sa mga unintentional deeds!!!

haayyy..


nagbago na naman ako!!
ayoko nito.
hndi ganitong pagbabago ang gusto ko!!!
hndi to ang plinano ko!!

A BETTER me!!
hndi yung nakakasakit at masama.


Lord, sorry.
pati sayo napapalayo ako!!
ewan ko ba Lord God.
Hndi naman ako ito dba??
ang dami nang sign!
ang dami nang sagot sa mga tanong ko pero bakit ganun Lord??
Bakit parang hndi ko kayan gawin o pakinggan man lang??

Ako pa ba talaga toh??
anong mali??
anong dapat gawin|??

Sobrang nahihirapan na ko Lord God.
mabuti sana kung ako lang naapektuhan.
pero hndi eh..
yung mga nasa paligid ko..
I'm building walls instead of bridges.\

Help me God.
please.
use someone na makakaintindi sa lahat ng mga wrong at bad deeds na ginagawa ko.
yung taong hndi susuko na makinig kahit obvious na ako yung mali.
yung someone na handang mag-antay hanggang bumalik ako sa dati.

I'm not looking for someone for a romantic relationship.
I NEED A FRIEND!

please Father.
take me out of this dark!!

it all sink in:'(

Have you ever been hurt by someone who really matters to you??
As we all know no one is responsible for our HAPPINESS!! But in reality the more we value a person the more we will get hurt when their action is against in want they want to do.





As I enter my college life everything CHANGE! A new sets of friends, new professors, new environment.
Adjustment is required for me to maintain a good grade, maintain my new friends and so on and so fort.
But as time goes by, the feeling that I used to feel becomes my burden!

My spiritual life became cold! It just feel it. I don't want to go to church anymore! I don't know what was happening to me that time. I just said to myself: maybe I'm just busy to my overloaded school works.
When I noticed that I've change a lot. I decided to talked to our spiritual adviser. She said I need a break. As I step to the door I was thinking what's really going on with me? I myself didn't know who I really was then.
I planned to talk with my discipler but I changed my mind. I know she was too busy and many things that needed to think for than me.

Furthermore, last July 04,2012 I encounter my 2nd heartache. My special someone is in love with the other girl. And what's more painful about it he asked me how to court or should I say how to win this girl heart. How painful it is on my side. The next day I went to schools chapel and cry as hard as I can.
I wear my fake smile so that my classmates can't see how broken I was that time.

"HAPPINESS IS A CHOICE AND SUFFERING IS AN OPTION"
This is my intro on my literary article for our school paper ( VOX STILUS" entitled DABDA.
A mnemonics like, the steps while moving on w/c means Denial, Anger, Bitterness, Depression and Acceptance.
Today, I thought I'm in the last level---ACCEPTANCE!
But I'm wrong, when something happened a couple of hours ago, I realized that I'm still in the level of denial!!
I realized that I'm just convincing myself  that everything is OK.
That I used to feel the pain, that I'm too insensitive for that thing. But I'm wrong :(
It all sink in.. I just feel the pain, and it is my first time to cry on the jeep because of that pain. I really hurts :'(
I want to shout, I want to dispute my pain to those people and the reason why I feel THIS WAY. But I simply can't.
I am the only reason why I cried, why I feel this pain. I'm to sensitive. That's why I'm planing to change.
NO ONE IS RESPONSIBLE on my HAPPINESS except myself. 

Sining ng Pakikipagtalastasan

Naniniwala ka ba na “Ang storyang pag-ibig ay hind laging maganda ang katapusan” sa totoo lang hindi naman talaga ako naniniwala sa ganitong klaseng kadramahan. Ang corny kaya! Hindi naman totoo yang pag-ibig na yan e. Ewan ko ba bakit may mga taong nahuhumaling sa pakiramdam na yan. May nagpapakamatay pa nga dahil diyan, ang babaw nila nabuhay nga sila na wala yung taong yun dati pero bakit nung iniwan sila ang drama-drama nila.

Unang araw ng klase. Katulad ng nakagawian kailangan pumasok bago dumating ang guro. Nakakapanibago lalo na sa katulad kong bagong lipat lang. ayoko naman talagang lumipat ng bahay ngunit dahil nasa puder pa ako ng mga magulang ko ay wala akong magagawa kundi ang sumunod sa mga pinapagawa nila. Kakainis pa yung guro sinabi na hindi daw ako kabilang sa klase niya. Nagpabalik-balik tuloy ako pero sa huli sa kanya din naman ako bumagsak.

Ang nakatabi ko ay halos puro bagong lipat din kaya hindi naman ako nahirapang kausapin sila. Habang lumilipas ang mga araw may naging kaibigan ako. Isang simpleng lalaki na halos hindi mo makausap. Yung tipong kailangan ng sobrang daldal na katabi para lang magsalita siya. Sobrang iba talaga niya sa mga taong nakilala ko. Nung una nga akala ko hindi talaga siya pwede kausapin pero simula ang maging magkatabi na kami sobrang napalapit na ako sa kanya.

Naging matalik ko daw siyang kaibigan sabi niya sa mga magulang niya ng makilala ko ang mga ito. Mas nakilala ko pa siya. Ibang-iba pala siya sa ugaling akala ko ay siya. Isang araw ay nagtapat siya ng pag-ibig sa akin. Nung narinig ko yun ay pinagtawanan ko pa siya. “Seryoso ka?” sabi ko. “Oo! Bakit bawal ba? Masama ba?” tugon naman niya. “Teka! Teka! Hinayhinay lang! Hindi naman bawal at lalong hindi masama pero bakit?” ani ko. “Ewan ko! Basta isang araw naramdaman ko na lang. Itatago ko naman sana kaya lang sobrang nahihirapan na ko!” naluluha niyang sabi. Ako naman sobrang nagpanic ikaw ba naman makakita ng lalaking umiiyak. Siya kaya yung kauna-unahang lalaking nakita ko na sobrang namumula ang mata. “Pwede bang manligaw?” tanong niya. “Huh? Ano? Seryoso ka?” gulat na tanong ko. “Oo! Ano ba sa palagay mo?” seryosong sagot naman niya. “Sige pero hindi ako sigurado kung sasagutin kita” sabi ko na dahilan para mapangiti siya.

Lumipas ang mga araw at nagsimula na siyang manligaw. Sobrang nagulat nga ako, seryoso pala talaga siya! Akala ko nagbibiro lang at magsasawa din kapag nagtagal pero hindi habang tumatagal mas nakikitaan ko siya ng efforts. Makalipas ang halos anim na buwan na panliligaw naisipan kong sagutin na siya. Nag-usap kami na magkikita at kakain sa labas tutal may ibabalita rin naman daw siya. Sobrang Habang kumakain ay sinimulan ko na ang usapan, sobrang nag-uumapaw kasi ang aking puso. “Ano yung sasabihin mo?” simula ko. “Yun? Naalala mo ba yung sinasabi ko sayo na plan nila mama na lumipat kami sa America? Matutuloy na siya! Tatapusin ko lang itong school year!” malungkot niyang sabi. Hindi ko napansin nag-uunahan nang tumulo ang mga luha sa king mata. Ang sakit pala! Sobra! Mula nang sinabi niya yun parang gusto ko na lang na biglang mawala! Sana pala hindi ko na lang hinayaan ang sarili ko na mahulog sa kanya. Sana pala hindi ko na lang sinanay ang sarili ko na lagi siyang nandyan. At higit sa lahat sana pala hindi ko na lang siya hinayaan na ipakita kung gaano niya ako kamahal. “ Wag kang umiyak. Babalik naman ko para sayo e.” sabi niya habang yakap-yakap ako.

Sa sobrang bilis ng panahon hindi ko namanlayan umalis na sila. Wala naman kasi akong pwedeng gawin. “Babalikan niya ako” ang pangakong binitiwan niya bago kami magkahiwalay. Pagkatapos nun natakot na ulit akong magmahal. Iniwasan ko na maging malapit sa kahit sinong lalaki. Ayoko na kasi ulit maramdaman yung sakit na naranasan ko noon. Madaming nagbago lalo na sakin. Naging  madalang na ang aming komumikasyon hanggang isang araw nabalitaan ko na alang na patay na raw siya. Umiiyak ako ng labis ng mabalitaan ko ito. Sobrang nagsisi talaga ako kasi hindi ko man lang nasabi kung gaano ko siya kamahal. Buti na lang may taong hadang makinig sa sama ng loob ko nun kahit sobrang gabi na. hindi pa din niya ako iniwan. Nagalit pa nga ako sa kanya kasi ang daya niya! Sabi niya hindi niya ako iiwan, sabi niya antayin ko lang siya, sabi niya hindi niya ako iiwan sa ere pero bakit ganun? Iniwan niya ako. Mas masakit ito kaysa sa nung sinabi niya nalilipat sila. Dun ko lang napagtanto na wala na—huli na para magsisisi. Hindi na naman siya ulit mabubuhay kapag sinabi kong mahal ko siya. Hindi ko na naman siya maibabalik kahit anong gawin ko.

Hindi hihinto ang mundo kapag tumigil ka! Hindi ka aantayin nyan, ikaw ang mawawalan kapag pinili mo na huminto sa pagtakbo sa buhay. Tandaan natin na laging nasa huli ang pagsisisi at kung minsan wala na tayong magagawa para baguhin yun. Wag natin baliwalain ang mga tao na sobrang nagpapahalaga satin. Sulitin natin ang bawat oras at panahon na meron tayo para iparamdam kung gaano tayo nagpapasalamat na naging bahagi sila ng buhay natin.

What's on my mind?

My college life already started last june 13.
nakakpanibago!! SOBRA!! sanay na ako sa madaming classmate pero  hndi ako sanay ay ung kailangan uling kapalan ang mukhang para makakuha ng bagong kaibigan. Good thing is ung kasabay ko sa interview is classmate ko sa first subject :)))
What surprising was hndi ako gaanong nahirapan para magkaroon ng bagong kaibigan. Alam mo ung feeling na parang ang tagal-tagal niyo nang magkakasama?? Sobrang gaan agad ng loob ko sa kanila.

Pero ang totoo natatakot din ako. Bka kasi sa sobrang lapit ko sa kanila, mawalan na ako ng time sa barkada ko na sobra kong pinapahalagan. Madami kasi sa mga classmate/friends ko nung high school sa sobrang focus nila sa studies nakakalimutan na nilang maglaan ng time para sa mga taong pinapahalagan nila ng sobra dati.
Ayoko kong limitahan ung sarili ko sa mga bago kong kaibigan pro ewan.. Haaayyyy..
Natatakot na naman kc akong magpahalaga ng sobra tapos mababalewala na naman sa bandang huli. Sobrang pagod na ako sa pag eexcert ng sobrang EFFORT para sa mga taong hndi marunong makaAPPRECIATE!!! Pero anong magagawa ko, tinuruan nila akong pahalagahan sila eh, siguro kailangan ko na lang itatak sa isip ko na hndi ako ang PRIORITY nila. Isa lang naman ako sa mga taong kilala nila:((
Tapos may mga taong judgemental pa! Alam mo ung pinapahalagan mo lang naman cla tapos bibgyan pa ng ibang kahulugan?? Sobrang nasasaktan talaga ako!!! :(
I value FRIENDSHIP more than commitment kaya hndi ko pa binibigyan ng space yung LOVE, LOVE, LOVE na yan. Tapos ganun pa.. Hayy..
Wag na lang pansinin cla. Masaya naman ako sa mga kaibigan ko na nakikita at tinatanggap ako sa kung cno ako!

TEKA!! Tama na muna ang drama!!
Nakwento ko na ba na may crush ako sa skul ngaun?? Grabe!! Kakailig sya kapag kausap pero syempre bawal ipahalata para hndi nila ako aasarin sa kanya.. Cno sya?? Secret!!! Basta.. MAHAL ko na nga ata sya eh. hehehe.. CHOS :D
Still I remember my note to myself: DO NOT FALL IN LOVE yet!!!
Nakakasira lang yan ng ulo, pampagulo at nagpapabago ng priority mo!! Bsta hanggang inspirasyon lang muna!! haha :))

Cge hanggang dito na lang muna.
Tinatamad na ko eh.. haha XD

So called Best Friend

I don't believed on a best friend thing...
But I used to called other people BEST FRIEND before..
I do believed when you call someone a best friend it means that he/she is the BEST among your friends. But i wonder why other people call many of their friend as their best friend.

You call them best because they are the ones who is always there-- thin or thick, always understands you, always there to wipe away the tears, the one whom you tell all your secrets, understands then gibberish behind all your crying, teaches you how to smile when you don't want to, your shoulders to cry on, and the one who LOVE YOU JUST THE WAY YOU ARE.








There are 3 person I used to call Best friend.

Last year of my elementary days when she became my best friend. I was a school varsity then and she was one of my teammate. Because of her, I used to dream to become a doctor--cardiologist. We are close as we are, i call her trish, best and sis. After our elementary graduation we still have our communication that's why we best friend. But as they say long distance relationship really cant work out so as we.
Badminton is the sport that connected us and because our friendship didn't work out I decided not to play this sports anymore. I didn't play this sports for almost 2 years because I don't want to remember how painful it is to be taken for granted. I'm not bitter, in fact we a are still friends but not that close anymore.

The second one was our Valedictorian in high school. My closest to my heart and it really broke my heart when she didn't even text me anymore.
Were not that close, I just want to call her BEST  for fun became for real. I remember our favorite recess is magic flakes cheese and choc-o. We made every minute special when we are together but some good things never last forever:(--that's the truth that really causes sadness and pain until now in my heart.


The last one is the only guy I chose--just 3 weeks. Because of some reason we decided to end our friendship. I don't know what or how our friendship end and that worth regretting for.

After that incidence I decided not to called anyone BEST FRIEND anymore but GOD is exception. He is always there for me, hugging me even if I fail him, accepting me for what ever decision I make. That's really matter.

Sana Mahal mo rin AKO

I.
nang una ka pa lang makita
ang puso ko'y tumibok na ..
ngunit ano nga bang meron ka
na hindi ko mahanap sa iba..
sa twing ika'y aking kausap
mundo ko'y parang kumikislap
para lagi nasa ulap
kapag wala ka'y hanap-hanap

CHORUS:
sana mahal mo rin ako
tulad ko ng pagmamahal ko sa iyo..
di mko kayang iwan mo kaylan pa
may di magbabago ang pagmamahal
na inaalay sa iyo ..

II.
sa bawat paglipas ng panahon
ean ko ba kung bakit mahal na mahal kita 
ngunit paano nga ba ako
mapapansin ng isang katulad mo,
pero wag mag-alala
pag-ibig ko'y sayo lamang ..

( REPEAT CHORUS )

BRIDGE:
kasalanan nga ba na 
ika'y aking mahalin ..
alam kong marami dyang iba 
ngunit sayo lang talaga ..

( REPEAT CHORUS 2x )

CODA:
sana mahal mo rin ako .. 




This was our first composition of my sister Pam.

Material wish for my birthday

Malapit na birthday ko!! haha
Tumatanda na ako pro bakit madalas cnsbi nila na bata pa ako lalo na sa usapang PAG-IBIG??? haha:)


Ang dami kong gustong mangyari sa mahalagang araw ng buhay ko.. Pro syempre wala pang final na decision!
Gusto ko ng birthday gift!!!! Yun ang alam ko!!
Last year, may nagregalo sakin ng book ni ed lapiz yun lang nga ata ung gift na natanngap ko, galing sa last person whom i called BEST FRIEND..

i pod shuffle o MP3 pwede na! music lover kc ako eh, since my elementary days gusto ko na talagang magkaroon nito pro syempre ang tawag dito ay luho kaya hanggang ngayon hndi pa ako nagkakaroon.. Masyadong madaming bagay na kailangang mas unahing bilhin kaysa dito kaya ko sya nilagay sa wish list ko kc alam ko matatagalan pa kapag aantayin ko na mabili ko ang ganito..

Nxt ang DSLR CANON!! waaahhhh.. mas gusto ko talaga toh kaysa digicam mas astig toh pro mas astig din ang presyo!! hehe:)
One of my dream is to become a professional photographer..
Ang taas ng pangarap eh noh..
Kaya nga libreng mangarap diba?? Khit cno can afford yun.. At higit sa lahat unlimited!!

Lastly...
CAKE!! hndi ko alam kung kailan ako nag blow ng candle for my birthday cake..  7 years old ata ako nun.. Ewan bsta sobrang tagal na talaga..
Kaya gustong-gusto kong magkaroon nito..

Pero ayos lang kahit wala ang lahat ng toh.. Bsta kasama ko ung pamilya at mahahalagang tao sa buhay ko HAPPY na ako dun!! Bonus kapag kasama ung crush ko!! hahahaha.. JOKE na totoo:D
Tsaka thankful na din ako kc dinadagdagan ni LORD ung araw ko dito sa mundo.. That what matters most..
Ayun lang, just want to share my thoughts--birthday wish..